Joshua Tree, Grand Canyon en Antelope Canyon

Dag 3 maandag 24 april

Vandaag gelukkig wat later wakker geworden, ik begin al in het ritme te komen. Dennis was niet klaar met zijn administratie om 7 uur, die zit alweer in zijn thuisritme... :-)

Eerst nog geprobeerd te zwemmen, maar aangezien het een buitenzwembad was en niet al te warm om 8 uur 's ochtends, toch maar overgeslagen. We rijden op ons gemak naar Joshua Tree NP. We zien dat Californië is echt supergroen is, wat een enorme velden met windmolens zeg. Jammer dat Donald terug wil naar kolen, want tja, milieu, milieu, hij komt natuurlijk uit een uitstekend milieu! Bij aankomst een national park pass gehaald en het park binnen gereden. In één woord: Wow. Zo in de lente staat de woestijn in bloei, groener wordt het waarschijnlijk niet. Tussen de bloeiende cactussen en buitenaardse rotsformaties is het af en toe net of je op een andere planeet loopt. Na 2 korte wandelingen (Den heeft alweer een kreeftennek ondanks dat het half bewolkt was. Told you so....) nog even een kijkje genomen bij de San Andreas breuk en daarna richting hotel in 29 Palms. De naam is exotischer dan het in werkelijkheid is.

Een “motel 6” nu, waarbij het zwembad in onderhoud (Caithlyn chagrijnig) en de lift kapot is (Dennis chagrijnig). Tijd voor een echt Amerikaans diner, dus op naar de The Rib Co. Voor wie van amerikaanse BBQ houdt is het een lust voor de tong, maar ook voor het oog. Want zo dicht tegen een legerbasis vol met corps mariniers is het publiek hier voornamelijk man, in de 20 en compleet afgetraind.. Zelfs Caithlyn kijkt haar ogen uit.

Deze avond maar weer bijtijds naar bed, want verder is er weinig te beleven op maandagavond.

Dag 4 dinsdag 25 april

Tjonge, wat een wind vannacht. We waren even bang dat we beland waren in hurricane alley, maar toen we de gordijnen open schoven stond alles nog op zn plek. Er trekken sneeuwstormen over de Rockies en gelukkig hebben we geen sneeuw, maar wel veel wind. We besluiten om vandaag een reisdag te maken, en een overnachting in Kingman over te slaan (weer een Motel 6, uhh, vandaag even niet) en door te rijden naar Grand Canyon. Zo houden we de woensdag helemaal vrij om te wandelen daar.

Na een quick stop bij de supermarkt voor een ontbijtje stappen we in de auto. Het wordt snel leeg, op de weg, om ons heen, het landschap. Wow, die woestijn lijkt eindeloos. De temperatuur loopt hier weer lekker op en we zijn blij met de airco. Caith wordt een beetje wagenziek, niet van de bochten maar van de “dips” in de weg, dus ik word halverwege verbannen naar de achterbank. We maken een tussenstop in Oatman wat aan de Historic Route 66 ligt. Een oud goudstadje wat nu omgetoverd is tot een waar toeristenparadijs (of toeristenfuik, kan ook) waar nog oude huisjes staan en je de ezels kan voeren. Goed, maar weer snel in de auto dus. De rit is wel heel mooi, en langzaam verandert het landschap van dor en droog in groen en hoog. De temperatuur neemt een duik, en bij aankomst bij ons hotel in Tusayan (net voor de ingang van de Grand Canyon) staan we te bibberen in onze korte broek. Met 8 graden is het hier best fris zeg maar. Vannacht verwachten ze nog 2 graden vorst. Brrr...

Na een duik in het zwembad snel het park binnen gereden om te kijken naar de zonsondergang. Wow..... om stil van te worden.... wat een enorm mooie kloof, niet te bevatten hoe groot het wel niet is. En diep, je krijgt er spontaan hoogtevrees van.

Morgen een dagje wandelen, kijken of het wat dieper de kloof in het nog steeds zo mooi is!

Dag 5 woensdag 26 april

Vanmorgen relaxed aan gedaan. Het is bijzonder frisjes hier, dus wachten tot het zonnetje de aarde iets verwarmd heeft kan geen kwaad. Na een ontbijtje op de kamer rijden we naar Grand Canyon, waar we een wandeling de Canyon in willen maken. Auto geparkeerd, snel de bus in (want Amerikaans, alles is piekfijn geregeld hier en de parkbussen brengen je overal), en bij de overstap begint Den te twijfelen of hij in de haast de auto wel op slot heeft gedaan... Dus hij de bus weer terug, en wij op zoek naar “elk” (rendieren) want die komen hier overvloedig voor. Na 20 minuten konden we de reis alsnog vervolgen, met wat foto's van de herkauwende beesten.

En dan wandelen. We doen de Kaibab trail. Wow, heel mooi. Vol goede moed lopen we naar beneden. Dit gaat soepeltjes! In mijn achterhoofd weet ik dat alles wat naar beneden gaat, ook weer omhoog moet, maar de omgeving is zo mooi dat we flink doorstappen. Een slok en een snack bij Ooh Aah point (en de naam maakt zich volledig waar) en we lopen door naar Cedar Point, 2,5 kilometer wandelen, 300 meter hoogteverschil. We genieten van het mooie uitzicht, voordat we de terugreis aanvaarden. Gelukkig is het koel, want tjonge, dit is de echte krachtsinspanning! Ik heb mn workout voor deze week wel weer gehad denk ik zo.. maar het was het waard!

Nu relaxen in de cabin, zo nog een kijkje nemen op een ander punt langs de rim. We maken er een relaxte avond van, veel meer wandelen vinden knieen en voeten niet fijn, en Caith begint alweer over “meneer Osgood Schlatter”. En dat terwijl die als een berggeit voor ons uit dartelde... pfft, ik word oud.

Morgen door naar Page met de volgende avonturen. De reis erna wordt wat onzeker, hopelijk gaat die ene hersencel bij Trump nog werken en gaat de overheid niet op shutdown, anders kunnen we de nationale parken niet meer in en moeten we de reis gaan omgooien. Dus laten we hopen dat het zover niet gaat komen. Keep you posted...

Dag 6 Donderdag 27 april

Goed de WIFI weigerde compleet dienst dus na een half uur klieren er maar weer mee opgehouden. Vandaag fris en fruitig de auto in, het is weer prachtig weer, wel fris maar dat maakt niet uit. We stappen in de auto en rijden langs de south rim naar het oosten om via Desert View het park te verlaten. Een mooie rustige rit, 1x onderbroken door een stuiterende Caith die heel hard “Coyote, Coyote!” riep. Wij hartverzakking, zij gelukkig. Helaas geen foto, het ging net te snel zeg maar..

Nog een paar laatste foto's van de Grand Canyon (hier kunnen we wel de Colorado river spotten) en rijden weer de grote leegte in. Caith heeft een reispil genomen en is zo slaperig dat ze snel in slaap valt (oeps, had niet goed gelezen en heb haar nu gedrogeerd vrees ik... hahaha, wel lekker rustig zo op de achterbank). Na weer een prachtige rit komen we aan in Page, waar we snel inchecken en naar Antelope Canyon rijden. Wow... heel mooi! Een smalle slot canyon waar je net doorheen kunt lopen. Erg mooi en vooral fotogeniek! Leuke gids die ons veel ruimte geeft om foto's te maken. Na een uur stonden we weer boven, en moesten we snel naar het zwembad om te dippen, het weerbericht is morgen wat frisser en aangezien het een buitenzwembad is... Nu zitten we rustig bij te komen, Caith en Den zijn een ijsklompje. Ik heb me gelukkig kunnen excuseren door een was te draaien ;-) Zo nog Page in om een leuke diner op te zoeken voor een hapje en een drankje (even proosten op WimLex natuurlijk) en kijken wat we morgen gaan doen. We vermaken ons nog prima!