Yosemite NP, San Francisco

Dag 13, donderdag 4 mei

De nacht doorgebracht met het geluid van onze ronkende airco, want ook 's nachts bleef het goed warm. Ik werd wakker en keek op mijn telefoon, waar ik een bericht vond dat Dikkie Dik (uiteraard tijdens onze vakantie) weer eens door een overbezorgde buurvrouw naar de dierenarts is gebracht met een dikke poot. Na wat geregel (bedankt Mandy en succes met het geven van de pillen) wordt gezorgd dat hij weer naar huis kan. We vertellen Caithlyn maar niets, anders moet ik de rest van de vakantie elke 10 minuten een update over Dikkie aan de achterbank geven.

Tijd om te ontbijten en de auto in te stappen, het is een flink stuk wat we moeten rijden. Niet alleen lang, maar ook redelijk saai. We rijden door een vallei waar we afgewisseld mega-koeienstallen (maar dan ook echt mega), druivenranken en amandelbomen tegenkomen. Voor dat laatste loopt Dennis nog een beetje warm, Caith valt er van in slaap.

Gelukkig komen we halverwege de middag dan aan op de bestemming El Portal, een gehucht vlak voor de ingang van Yosemite. Het is een prachtige omgeving die enigszins doet denken aan een kruising van Zweden en Oostenrijk. Opgeruimd en ordelijk, houten huizen in gedempte kleuren, bergen die niet te scherp zijn en begroeid met dennenbossen. Het hotel ligt naast een kolkende rivier (kunnen we hier raften? Ja, maar mij te wild..) en heeft een buitenzwembad. Omdat het hier vandaag ook nog supermooi weer is (30 graden), besteden we de middag aan de rand van het zwembad.
Even bijkomen van al dat gereis. Na een burger en een biertje gaan we terug naar de kamer, waar we er geen lange avond van maken. Morgen een dag wandelen, gelukkig zijn de voorspellingen een stuk koeler als we de afgelopen dagen hebben gehad.

Dag 14, vrijdag 5 mei

Het is heerlijk fris als we wakker worden; goed wandelweer! Klaar voor een flinke hike stappen we in de auto en rijden richting ingang van het park, zo'n 7 mijl verderop. Ontbijten doen we daar wel, want de ontbijtruimte valt een beetje tegen (zo na het buffet van Las Vegas in ieder geval) en het hotelwinkeltje had niets bijzonders. De omgeving was al mooi, maar wordt nog mooier. Ze weten het toegangspoortje wel precies op de goede plek te plaatsen! We zien heel snel de waterval met de prachtige naam Bridal Veil. Voordat we ontbijten willen we deze eerst bekijken, het is maar een klein stukje wandelen wat prima op lege maag te doen is. Eerst moeten we over de parkeerplaats waden, want de grote hoeveelheid water kan niet meer via de beekjes, stroompjes en riviertjes worden afgevoerd. Krijg je ervan met die hoge temperaturen van de afgelopen week. Maar de natte voeten (helaas) worden beloond, we krijgen een mega grote en mooie waterval te zien.
Na wat foto's en een verfrissende spray gaan we op voor het ontbijt. We rijden door het park en het is duidelijk dat de hoeveelheden water niet goed kunnen worden afgevoerd. Bruggen staan onder water, over de weg loopt water, parkeerterreinen onder water... gelukkig kunnen we de wandeling die we van plan zijn wel gewoon doen.

We lopen de mist trail naar de Vernal Fall. De naam had iets moeten doen vermoeden... Nadat de parkbus ons heeft afgezet bij het begin van de trail, lopen we met een flink aantal andere toeristen naar het begin. Een heel mooi bruggetje met uitzicht op de waterval. Dit blijkt voor veel toeristen tevens het eind te zijn, dus we lopen al wat rustiger naar de top. Het is weer een flinke klim (een “trap” met meer dan 600 treden). Halverwege staan mensen stil om poncho's, regenpakken en andere regenbescherming aan te trekken. Zou het zo erg zijn dan? Ja, blijkt na de volgende bocht. Gelukkig hebben we onze sexy outdoorbroeken aan, die zijn zo weer droog. En dat is nodig, want ik ben nat tot op mn onderbroek. Caith heeft mijn jas aangetrokken, zij had het koud (dus moet maar het droogst blijven) en Den heeft ook een waterdichte jas.
Het uitzicht maakt het later wel de moeite waard. Wow, wat een natuurgeweld is dat toch! We drogen wat op in het doorgebroken zonnetje en besluiten verder te lopen naar de volgende waterval, de Nevada waterval. Hier komen we bijna niemand meer tegen, maar de wandeling is echt de moeite waard. We komen nog een slang tegen, maar dat is toch beter als een beer denk ik dan maar. Het laatste stuk gaat met wat moeite, de benen hebben het zwaar. Uiteindelijk 8 kilometer gelopen, maar dan wel met een hoogteverschil van 500 meter. Het voelt alsof ik 2x de billen van Beyoncé heb en mijn knieën willen ook niet echt meer. We trakteren onszelf op een uitgebreid luner (iets tussen lunch en diner zeg maar) en gaan via een aantal andere mooie punten en watervallen (oeh, ahh, moeten we hiervoor uitstappen? Nee toch?) snel terug naar het hotel. Even de spieren ontspannen in het zwembad en hop, naar bed, we zijn allemaal kapot.

Dag 15 zaterdag 6 mei

Redelijk bijtijds op, want vandaag staat weer een rit op het programma, en wel naar San Francisco. We doen de gordijnen open en... het regent! Maar goed dat we vertrekken dan. We rijden de vallei uit en meteen klaart het op. Het is niet warm (de temperatuur loopt zelfs terug naar 6 graden) maar naarmate we dichter bij SF komen, gaat het zonnetje meer schijnen en wordt het gelukkig toch iets warmer. Aangekomen bij ons hotel in Oakland, gelegen aan de overkant van de baai, blijkt de kamer nog niet klaar (we zijn tenslotte vroeg) en stappen we meteen op de metro om naar de city te gaan. Aangekomen op Embarcadero, lopen we alle pieren af naar Pier 39, het kloppende toeristische hart van SF. Toch doet het gezellig aan, ondanks de walmen wiet en toch wel een flink aantal zwervers. Vlak ernaast ligt pier K, waar een flink aantal zeeleeuwen huist. Het is een heel grappig gezicht hoe ze elkaar van de pontons afjagen. We genieten van het uitzicht over de baai. Het is heel helder dus kunnen de overkant zien, evenals de Golden Gate en Alcatraz. We lopen door en willen graag het trammetje naar Lombard street, het beroemde straatje met 9 haarspeldbochten. Uhh, dat doen we maar niet. Naast dat ze je leeg proberen te kloppen, staat er een rij waarvan ik denk dat we minimaal nog een uur moeten wachten om er überhaupt in te mogen. We lopen wel, dat klimmen zijn we toch al gewend. Caith vind het een minder goed ideee dus het kost wel wat overtuigingskracht. Eenmaal boven is het inderdaad een heel grappig gezicht, zo'n bergweg midden in een woonwijk. Nog snel wat gegeten en fietsen gehuurd voor morgen (kunnen we over de Golden Gate brug fietsen) om terug te gaan naar het hotel. Morgen eerst een was draaien, anders hebben we voor de laatste week geen schone onderbroeken meer, en daarna kunnen we SF op de fiets gaan ontdekken!

P.S.: Met Dennis zijn rug gaat het weer prima, toch een slecht bed geweest... ;-)